Wat dacht je eerst dat die mannen met je van plan waren?”
Chang* (18) slaat haar ogen neer. Ze beantwoordt dapper vragen van journalisten, maar bij deze vraag wordt het zichtbaar te veel. Ze valt stil. Dan zegt ze: “Deze vraag wil ik niet beantwoorden.”
Ik zit erbij en voel me wat beschaamd. Is dit niet te kwetsbaar? Tegelijk besef ik: Haar verhaal moet verteld worden. De wereld moet dit horen.
Op haar veertiende werd Chang door een man in haar buurt een woning binnengelokt. “Ik kan je helpen om snel geld te verdienen”, beloofde hij. In het huis waren meerdere mannen. Ze dwongen Chang om, voor een webcam, haar kleren uit te doen. Ze barstte in tranen uit. Het was het begin van maandenlang misbruik. Online konden mannen beelden van haar kopen.
Je ziet het nog in haar ogen. De pijn, de schrik, de schaamte. Het kwaad heeft genadeloos op haar ingebeukt. Een meisje van 14 hoort beschermd te worden. Ze hoort niet ineens terecht te komen in de verziekte wereld van mensenhandelaren en ‘seksconsumenten’. Het had nooit mogen gebeuren. Maar het is gebeurd.
De politie kwam, met hulp van International Justice Mission (IJM), het misbruik op het spoor. Ze deden een inval. Chang werd bevrijd, samen met elf andere meisjes. Vijf uitbuiters werden gearresteerd. In een nazorghuis heeft Chang, met intensieve hulp, de brokstukken van haar leven bijeengeraapt. Ze leeft in vrijheid. Goddank. Maar kun je van zulke wonden ooit echt genezen?
"Is er nog iets dat je graag wilt delen?"
Het is de laatste vraag die een journaliste uit Australië stelt.
Chang richt zich op. Haar ogen stralen ineens hoop en kracht uit. Helder klinkt haar stem: “We mogen nooit onze hoop verliezen. Er is een God voor ons. Filippenzen 4:13 is heel belangrijk voor mij: ‘Ik kan alle dingen aan, dankzij Christus die mij kracht geeft.’”
Ineens zie ik het. Dit meisje is zoveel meer dan een slachtoffer. Ze is een fighter.
*Chang heet in werkelijkheid anders.