Jarenlang aasde de dader op wezen, straatkinderen en andere kwetsbare kinderen. Hij beloofde ze onderwijs en een betere toekomst. Maar vervolgens was hij in staat om ze lange tijd seksueel te misbruiken.
Zelfs wanneer de jongens huilden en protesteerden tegen het misbruik, vernederde hij hen en deed alsof hij boven de wet stond, zo blijkt uit de getuigenverklaringen. De mishandelingen begonnen al in 2010, maar kwamen pas in 2016 aan het licht. De jongens, in de leeftijd van 9 tot 15 jaar, ontvluchtten toen het tehuis en gaven de directeur aan bij de autoriteiten, waarna hij werd gearresteerd.
Een van de jongens zei dat de dader na het misbruik Bijbelverzen voorlas. Een ander slachtoffer zei dat de directeur had gedreigd hem te vervloeken. Een derde jongen getuigde voor de rechtbank hoe hij anonieme briefjes schreef aan de verdachte met een ‘slecht’ handschrift om zijn identiteit te verbergen. In de brief waarschuwde hij de directeur dat hij hem op Facebook zou ontmaskeren als hij geen einde maakte aan het misbruik. Helaas kwam de directeur erachter wie de schrijver was en strafte de jongen. Hij verweet de jongens dat ‘hij hard werkte om hen te helpen, maar dat zij hem publiekelijk wilden vernederen’.
Advocaten van IJM werkten samen met het openbaar ministerie om de jongens in de rechtbank te vertegenwoordigen, terwijl IJM-therapeuten de jongens psychologische steun gaven. Zij beschreven de jongens als ‘angstig en getraumatiseerd, maar vastbesloten om gerechtigheid te zoeken’. Na verschillende therapiesessies gingen ze dapper de confrontatie met hun misbruiker aan en getuigden in de rechtszaal.
Na een langdurig proces oordeelde de rechtbank op 4 augustus 2022 dat er voldoende bewijs was dat de directeur schuldig was. De rechter achtte de dader schuldig aan drie aanklachten van seks met een minderjarige en één aanklacht van een onfatsoenlijke handeling en veroordeelde hem tot een gevangenisstraf van honderd jaar. De rechter benadrukte dat een strenge straf een afschrikwekkend effect heeft en de rechtbank daarin een verantwoordelijkheid heeft.
Esther Njuguna, die de jongens psychologische hulp gaf, is dankbaar en opgelucht dat de dader is veroordeeld. “De eerste zaak tegen hem verloren we. De jongens moesten huilen toen we dit vertelden, het brak mijn hart. Nu kan ik rustig ademhalen in de wetenschap dat deze misdadiger geen ander kind meer kwaad kan doen."