De wereld is verrot - ik vroeg mezelf af of ik dit zo kan verwoorden. Dat taalgebruik ben ik niet gewend en ik vind dat je moet opletten om zaken in extremen uit te drukken.
Maar ik kon niet anders. Vorige week bezocht ik mijn collega’s in de Filipijnen. Zij strijden samen met partners tegen online kindermisbruik. Een bizarre vorm van slavernij waarin kinderen naakt voor de camera worden gezet. Een van de slachtoffers was Aaron (bekijk hier zijn verhaal) . Als je het verhaal van Aaron ziet, begrijp je wat ik bedoel met een verrotte wereld. Helemaal als je bedenkt dat…
- 40 procent van de kinderen die online seksueel wordt misbruikt jonger is dan 11 jaar.
- De daders in 85 procent van de gevallen familieleden zijn, waarvan 41 procent hun eigen ouders!
- Er op ieder moment 750.000 mensen online zijn die beelden van kindermisbruik bekijken. Dat is 15 keer een volle Amsterdam Arena.
Dit zijn nog ‘maar’ cijfers. Deze week ontmoette ik meisjes van twee en drie jaar oud die slachtoffer zijn geweest. Mijn hart breekt als ik deze kinderen zie en besef wat ze hebben meegemaakt.
Regelmatig sprak ik een van de chauffeurs van IJM Filipijnen. Hij zorgt voor het vervoer van kinderen die net bevrijd zijn. Hij vertelde mij dat hij altijd een handdoek bij zich heeft voor het moment dat hij weer baby’s en kleine kinderen schreeuwend en huilend zijn bus hoort binnenkomen. “In deze handdoek kan ik al m’n tranen kwijt.”
Wat een wereld waarin zoveel kinderen slachtoffer zijn van dit kwaad. Waarom? Hoe kan dat? Wat is de reden? Ik weet het niet… Het is prima om deze vragen uit te roepen, te bidden en soms maar gewoon te laten staan. Ik krijg het niet rond in m’n hoofd... Maar dit weet ik wel: hoop is mogelijk en wordt zichtbaar!
Ik zag de hoop in een ontmoeting met vier dames die als kind slachtoffer waren van dit online misbruik. Nu zijn het jonge dames vol zelfvertrouwen met grote dromen. Een van hen was bezig met een opleiding tot psycholoog. Ze sprak met me alsof ze mijn coach en psycholoog was. Dit bevestigde wat een collega eerder die week zei: “We bevrijden niet alleen mensen, we veranderen levens.”
Dat levens veranderen zag ik letterlijk voor me. De laatste dag van onze reis bezochten we een shelter waar kinderen die slachtoffer waren werken aan herstel. Met onderwijs, spelprogramma’s en therapiesessies helpen ze deze kinderen weer in vrijheid te leven. Deze dag deden we een spel met elkaar, leerden we een Filipijnse dans en tot slot zongen zij voor ons een zegenlied (‘The Blessing’). Dit zongen zij met zoveel passie, enthousiasme en blijdschap... Deze kinderen zijn voor mij een teken van hoop van Gods nieuwe wereld in een verrotte wereld!
Wil jij betrokken raken bij dit hoopvolle verhaal? Check: https://www.ijmnl.org/raak-bet...
Foto: de shelter met kinderen die bevrijd zijn van online misbruik.