Na zijn studie Social Work begon Kural in 2008 als stagiair bij IJM, waar hij niet veel later in dienst kwam. In 2008 nam Kural - als stagiair nog - voor het eerst deel aan een bevrijdingsoperatie. De gebeurtenis maakte diepe indruk op hem. IJM en de lokale autoriteiten zouden op één dag reddingsoperaties uitvoeren in vier rijstfabrieken. “Eerder had ik voor mijn stage onderzoek gedaan naar deze zaak en feiten gedocumenteerd,” vertelt Kural. “Het was of ik nu de vruchten van mijn werk zag. Als lid van het veiligheidsteam zag ik hoe IJM de ene na de andere rijstfabriek binnenviel, samen met de autoriteiten.”
“Mijn taak was de arbeiders in de gaten te houden en het team te begeleiden. Plotseling zag ik hoe de eigenaars de arbeiders dwongen om door de achterpoort naar buiten te gaan. Ze moesten zich in de bosjes verstoppen en heel stil zitten zodat niemand hen zou zien.”
Maar Kural zag het allemaal gebeuren. “Ik zag de angst in hun ogen,” herinnert hij zich. “Ik kon tegelijkertijd de arbeiders zien én het reddingsteam dat naar hen op zoek was. Normaal gesproken komen de mensen van het veiligheidsteam niet in de buurt van de arbeiders. Maar nu besloot ik de stoute schoenen aan te trekken. Ik ging naar de arbeiders en haalde hen over om met het reddingsteam te gaan praten. De reddingsoperatie was succesvol; de arbeiders werden gered. Ik was zo blij, mijn geluk kende geen grenzen. De week daarop kreeg ik de aanbiedingsbrief van IJM en begon ik er fulltime te werken.”
Later dat jaar was hij betrokken bij een bevrijding in een andere rijstfabriek. “Al drie generaties werden families hier gedwongen te verwerken, onder het voorwendsel van een valse schuld. Ze werden heel slecht behandeld. De misdaden waren heel duidelijk, maar het was niet eenvoudig om de arbeiders te bevrijden. De fabriek lag in een grensgebied, daarom moesten we samenwerken met autoriteiten van twee rechtsgebieden. Dit zorgde voor vertraging. Bovendien ontdekte de eigenaar dat de arbeiders hulp hadden gezocht. Hij gaf ze daarna geen eten meer en dreigde ze uit te hongeren. De arbeiders belden met in tranen op en vertelden me hoe hongerig ze waren. Ik voelde me machteloos en vertwijfeld. Had ik dan een fout gemaakt dat ik deze mensen hulp had beloofd? Gelukkig bleken de autoriteiten ook heel gemotiveerd om deze mensen te bevrijden. Het lukte om snel een reddingsoperatie uit te voeren, waarbij de arbeiders weden bevrijd.”
Kural merkt dat de autoriteiten heel gemotiveerd zijn om moderne slavernij aan te pakken. “Een mijlpaal is dat de staat Tamil Nadu 9 februari heeft uitgeroepen tot de Dag van de Afschaffing van Schuldslavernij. Dit belangrijk omdat er een tijd was dat de overheid de misdaad niet alleen afwees, maar ook het bestaan ervan ontkende. Eerder werd er voorrang gegeven aan het openen van drankwinkels boven het bevrijden van mensen uit slavernij. Maar dat is in dit gebied nu verleden tijd. We hebben echt een lange weg afgelegd!”