Het is een lange dag geweest en bovenop de berg staat Jezus. Hij geeft onderwijs aan Zijn volgelingen. Ze zijn die dag met vele duizenden gekomen. Het begint echter al laat te worden en het duurt niet lang of het wordt donker. Iedereen heeft eten nodig, dus de discipelen beginnen onrustig te worden. Ze zeggen: 'Jezus, U kunt beter stoppen en de mensen naar huis sturen, want iedereen heeft straks eten nodig en wij hebben gewoon niet genoeg voor zoveel duizenden mensen.' Jezus weet echter van geen ophouden. Hij gaat door en Hij zegt: 'Regelen jullie maar wat eten.' En de discipelen kijken elkaar verdwaasd en verbaasd aan. Hoe kunnen wij met z'n twaalven nu voor eten gaan zorgen voor meer dan duizenden mensen? Zo lopen ze wat te mopperen door die mensen heen, terwijl Jezus doorgaat met praten.
En daar, in het gras, zit opeens zo'n klein ventje. Een jaartje of tien denk ik. Hij heeft gehoord dat die discipelen op zoek zijn naar eten. Hij graait wat in zijn tas en hij kijkt wat... En ja hoor: hij heeft nog vijf broden en twee visjes over van de lunch. Het is niet veel, bij lange na niet genoeg voor iedereen natuurlijk, maar het is het enige wat hij heeft. Hij geeft het aan de discipelen. Hij geeft het aan Jezus. En met dat hij het gaf, voelde het voor hem misschien wel als een druppel op een gloeiende plaat, omdat hij zich ook wel realiseerde: het is niet genoeg, maar het is het enige wat ik heb.
Dat gevoel, wat dat ventje had, dat had ik ook toen ik begon te werken bij IJM. Veel mensen vroegen ook aan mij: 'Je gaat nu werken bij IJM, een grote anti-slavernijorganisatie. Het is prachtig werk, maar voelt het niet als een druppel op een gloeiende plaat? Jullie kunnen dat toch nooit voor elkaar krijgen,’ antwoordden ze, als ik vertelde van onze droom om een einde te maken aan slavernij, Zo voel ik me soms net als dat jongetje. Ik kijk om me heen en ik denk: ja, er is eten nodig, maar ik heb niet genoeg voor iedereen. Net als dat jongetje, wil ik het echter ook aandurven om te zeggen: 'Jezus, dit is wat ik heb, vijf broden, twee vissen, en ik geef het aan U omdat ik erop vertrouw dat U er grote dingen mee kan doen.'
Gary Haugen, de oprichter van IJM, begon zo ook in z’n eentje: 'Here Jezus, ik heb een verlangen en vijf broden en twee visjes. Wilt U het gebruiken? Wilt U het zegenen?' Door de jaren heen zijn we gegroeid tot de grootste anti-slavernijorganisatie van de wereld. En zo wil ik ook in mijn werk staan. Zo wil ik in het leven staan. 'Dit is wat ik heb. Here Jezus, wilt U het zegenen?' Wat zijn jouw vijf broden? En wat zijn jouw twee visjes? Wat is datgene wat jij hebt? En wat je kunt uitdelen? En stel jezelf dan niet de vraag: is het wel genoeg? Geef het en vertrouw erop dat Jezus het zegent en er grote dingen mee doet.